ടാഗ്: ആത്മീയ ജീവിതത്തിൻ്റെ നാൽപ്പത് പടികൾ

ആത്മനിഷേധമാണ് ആത്മീയത

- സ്വാമി നരസിംഹാനന്ദ -

‘ഞാൻ’ എന്ന തോന്നലാണ് പ്രശ്നം. ഒരാളുടെ 'ഞാൻ' എന്ന് ഒരാൾക്ക് എത്രയധികം തോന്നുന്നുവോ അത്രയധികം ഒരാൾ ഏജൻസിയുടെയും ഉടമസ്ഥതയുടെയും സങ്കീർണ്ണമായ വലയിൽ കുടുങ്ങുന്നു. 'ഞാൻ', 'എൻ്റേത്' എന്നീ സങ്കൽപ്പങ്ങളാണ് എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെയും മൂലകാരണം. നല്ലതും ചീത്തയുമായ എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും ചെയ്യാൻ അവ ഒരാളെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു, കൂടാതെ ഒരു വിനാശകരമായ ശക്തിയാൽ ഒരാളുടെ മുഴുവൻ സത്തയെയും നശിപ്പിക്കുന്നു. രണ്ട് സങ്കൽപ്പങ്ങളും യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരേ നാണയത്തിൻ്റെ വിപരീതവും വിപരീതവുമാണ്, അഹംബോധം. ഒരാളുടെ സ്വത്വബോധത്തിലോ ഈഗോയിലോ എല്ലാം അറ്റാച്ചുചെയ്യുന്നത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ അസ്തിത്വപരമായ അതിജീവനവാദ സാങ്കേതികതയാണ്. ഈ അറ്റാച്ച്‌മെൻ്റിൻ്റെ വല കൂടുതൽ കൂടുതൽ വർദ്ധിക്കുന്നു. മനസ്സിൻ്റെ കീഴിലുള്ള എല്ലാ ഇന്ദ്രിയങ്ങളും ഒരാളുടെ വ്യക്തിത്വം എല്ലായിടത്തും വ്യാപിപ്പിക്കുന്നതിന് വ്യത്യസ്ത രീതികളിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്നു.

ഒരു വസ്തുവിനെയോ വ്യക്തിയെയോ സ്ഥലത്തെയോ സംഭവത്തെയോ ഒരാളുടെ ഐഡൻ്റിറ്റിയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തുമ്പോൾ ഒരു വ്യക്തിക്ക് മികച്ചതായി തോന്നുന്നു. മാർക്കറ്റിൽ, കടയുടെ ജനാലകളിൽ നമ്മൾ പലതും കാണുന്നു, എന്നാൽ ഒരു പ്രത്യേക സാധനം വാങ്ങുന്ന നിമിഷം, അത് ഒരാളുടെ സ്വന്തമാവുകയും ഒരാൾക്ക് ആ വസ്തുവുമായി ഒരു പ്രത്യേക ബന്ധമുണ്ട്, ഒരു പ്രത്യേക ബന്ധമുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങൾ ഒരു മൊബൈൽ ഫോൺ വാങ്ങാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുവെങ്കിൽ, നിങ്ങൾ മൊബൈൽ സ്റ്റോറിൽ പോയി, കൂടുതലും ഇൻ്റർനെറ്റിൽ, വിവിധ മോഡലുകൾ പരിശോധിച്ച് നിങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കും പോക്കറ്റിനും അനുയോജ്യമായ ഒന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കുക. അതുവരെ, എല്ലാ വ്യത്യസ്ത മോഡലുകളും നിരവധി ബദലുകൾ മാത്രമാണ്, നിങ്ങളുടെ മുൻപിൽ നിരവധി തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ. നിങ്ങൾ ഒരു പ്രത്യേക മോഡൽ തിരഞ്ഞെടുത്ത് അത് വാങ്ങുമ്പോൾ, അത് 'നിങ്ങളുടെ' മൊബൈൽ ഫോണായി മാറുന്നു. ഇപ്പോൾ, നിങ്ങൾ ആ മൊബൈൽ ഫോണിൽ അറ്റാച്ച് ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആ മൊബൈൽ ഫോണിന് എന്തെങ്കിലും സംഭവിച്ചാൽ, അത് നഷ്ടപ്പെടുകയോ കേടാകുകയോ ചെയ്താൽ, നിങ്ങൾ അസ്വസ്ഥരാകും. ഇവിടെ പ്രശ്നം മൊബൈൽ ഫോണിലല്ല, അതിനോടുള്ള നിങ്ങളുടെ അറ്റാച്ച്മെൻ്റിലാണ്.

ഏജൻസിയുടെ വെബിലെ ഏറ്റവും വലിയ കെണിയും കൈവശം എന്നത് അചഞ്ചലമായ അഹംഭാവമാണ്.

‘ഞാൻ’, ‘എൻ്റേത്’ എന്നീ ആശയങ്ങളെ കാമവും ക്രോധവുമാണ് ശ്രീകൃഷ്ണൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞത്. ആചാര്യ ശങ്കരൻ ഈ സങ്കൽപ്പങ്ങളെ ഡോയർ-ഷിപ്പ് അല്ലെങ്കിൽ ഏജൻസി, ആസ്വാദക-ഷിപ്പ് എന്നിവയുടെ സങ്കൽപ്പങ്ങളായി തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ശ്രീരാമകൃഷ്ണൻ ‘ഞാൻ’, ‘എൻ്റേത്’ എന്നീ ധാരണകളെ കാമവും അത്യാഗ്രഹവുമാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഈ രണ്ടുപേരും കുറ്റവാളികളാണെന്നും കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ കാരണങ്ങളാണെന്നും മൂവരും ഏകകണ്ഠമായി പ്രഖ്യാപിച്ചു. ആചാര്യ ശങ്കരൻ്റെ അഭിപ്രായത്തിൽ, അദ്വൈത വേദാന്തത്തിൻ്റെ ലക്ഷ്യം ഈ രണ്ട് സങ്കൽപ്പങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുകയും അങ്ങനെ ഈ ലോകത്ത് സ്വാഭാവികമായി കാണപ്പെടുന്ന കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുകയും ചെയ്യുക എന്നതാണ്. ഓരോ ചിന്തയും ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്നത് ഒരു ആഗ്രഹം കൊണ്ടാണ്. എല്ലാ ആഗ്രഹങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നത് 'ഞാൻ' എന്ന ബോധത്താൽ അല്ലെങ്കിൽ 'എൻ്റേത്' എന്ന ബോധം കൊണ്ടാണ്. ഓരോ തവണയും മനസ്സ് ഇന്ദ്രിയങ്ങളിലൂടെ എന്തെങ്കിലും അനുഭവിക്കുമ്പോൾ, ഉറക്കത്തിലോ സ്വപ്നാവസ്ഥയിലോ, മനസ്സിൽ ഒരു ധാരണ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നു, അത് അത്തരം കൂടുതൽ അനുഭവങ്ങളെ ആകർഷിക്കുന്നു. അതൊരു ചെയിൻ റിയാക്ഷൻ ആണ്. നമ്മുടെ ദൈനംദിന ഇടപാടുകളിൽ നിന്ന് 'ഞാൻ', 'എൻ്റേത്' എന്നീ ആശയങ്ങൾ നീക്കം ചെയ്യുക എന്നതാണ് ഈ ഇംപ്രഷനുകൾ കുറയ്ക്കാനുള്ള ഏക മാർഗം. അതെങ്ങനെ ചെയ്യാം? അത് തീരെ ചെയ്യാൻ കഴിയുമോ? അതെ, അത് ചെയ്യാൻ കഴിയും, പല ആത്മീയ പ്രഗത്ഭരും സ്വന്തം തിരിച്ചറിവുകളാൽ ഇതിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു.

ഈ പ്രപഞ്ചത്തിൽ ഒന്നും ശാശ്വതമല്ലെന്നും ഇവിടെയുള്ളതെല്ലാം ക്ഷണികമാണെന്നും നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം എന്നും നിലനിൽക്കുന്ന, സദാ ബോധമുള്ള, സദാ ആനന്ദമയനായ ആത്മാവാണെന്നും മനസ്സിലാക്കുക എന്നതാണ് പ്രധാനം. നമ്മുടെ എല്ലാ പ്രവൃത്തികളും അനുഭവങ്ങളും നമ്മുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവത്തെ മൂടുന്ന പാളികൾ മാത്രമാണ്. മുമ്പത്തെ ജോലിയും അനുഭവവും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ സൃഷ്ടിച്ച ഇംപ്രഷനുകൾ പുതിയ ജോലിയിലേക്കും അനുഭവത്തിലേക്കും നയിക്കുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, നമ്മുടെ മുൻകാല പ്രവർത്തനങ്ങൾ നമ്മുടെ ഭാവിയെ നിർണ്ണയിക്കുന്നു. പക്ഷേ, നമ്മുടെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രവർത്തനങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെ. അതിനാൽ, നമ്മുടെ ഭാവി പ്രവർത്തനങ്ങളും അനുഭവങ്ങളും എല്ലാത്തരം കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ നിന്നും മുക്തി നേടാനുള്ള നമ്മുടെ ലക്ഷ്യത്തിന് ഉതകുന്ന തരത്തിൽ നമ്മുടെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രവർത്തനങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുമെന്നാണ് പ്രതീക്ഷ. എന്നിരുന്നാലും, ഏതെങ്കിലും പ്രവൃത്തിയുടെയോ അനുഭവത്തിൻ്റെയോ നേരിയ ഭാവം പോലും ഉള്ളിടത്തോളം, ഒരാൾക്ക് കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ നിന്ന് മോചനമില്ല. അപ്പോൾ മനസ്സിൽ കൂടുതൽ ഇംപ്രഷനുകൾ ഉണ്ടാകുന്നത് എങ്ങനെ തടയാം എന്നതാണ് ചോദ്യം. ഇത് മനസിലാക്കാൻ, മനസ്സിൽ ഒരു മതിപ്പ് സൃഷ്ടിക്കുന്നതിലേക്ക് നയിക്കുന്ന മൂലകാരണം അല്ലെങ്കിൽ പ്രധാന ഘടകം മനസ്സിലാക്കണം. 'ഞാൻ', 'എൻ്റേത്' എന്നീ സങ്കൽപ്പങ്ങളുടെ ഓരോ സന്ദർഭവും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ ഒരു മതിപ്പ് സൃഷ്ടിക്കുന്നു. റോഡുകളിലും പൊതുഗതാഗതത്തിലും സഞ്ചരിക്കുമ്പോൾ ക്ഷണികമായ ഒരു നോട്ടത്തിൽ നാം കാണുന്ന എണ്ണമറ്റ മുഖങ്ങൾ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ ശാശ്വതമായ ഒരു മതിപ്പ് സൃഷ്ടിക്കാത്തതിൻ്റെ കാരണം അതാണ്. ഈ കാഴ്ചകൾക്ക് 'ഞാൻ', 'എൻ്റേത്' എന്നീ സങ്കൽപ്പങ്ങളുടെ സജീവ പിന്തുണയില്ല.

മറ്റൊരു വിധത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ, ആ പ്രവൃത്തിയോ അനുഭവമോ 'ഞാൻ' അല്ലെങ്കിൽ 'എൻ്റേത്' എന്ന സങ്കൽപ്പവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ലെങ്കിൽ, ഒരു പ്രവൃത്തിയോ അനുഭവമോ നമുക്ക് കഷ്ടപ്പാടുകൾ സൃഷ്ടിക്കാൻ കഴിയില്ല. നിങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ, 'ഞാൻ ഇത് ചെയ്യുന്നു' എന്ന ആശയം ഉണ്ടെങ്കിൽ അല്ലെങ്കിൽ 'ഞാൻ ഇത് അനുഭവിക്കുന്നു' എന്ന സങ്കൽപ്പത്തിൽ നിങ്ങൾക്ക് എന്തെങ്കിലും അനുഭവപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, അപ്പോൾ മാത്രമേ നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ആ പ്രവർത്തനത്തെക്കുറിച്ചോ അനുഭവത്തെക്കുറിച്ചോ ഒരു മതിപ്പ് ഉണ്ടാകൂ. അതിനാൽ, കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുന്നതിൻ്റെ രഹസ്യം 'ഞാൻ', 'എൻ്റേത്' എന്ന ആശയങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തി നേടുക അല്ലെങ്കിൽ ഒരാളുടെ വ്യക്തിഗത അഹംഭാവത്തെ ഇല്ലാതാക്കുക എന്നതാണ്. വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഏതൊരു ആശയവും മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു അസ്തിത്വമെന്ന നിലയിൽ ഉന്മൂലനം ചെയ്യപ്പെടേണ്ടതാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, നിങ്ങൾ ഒരു സിനിമ കാണുകയാണെങ്കിൽ, സിനിമ നല്ലതായിരിക്കണമെന്നോ നല്ല അനുഭവം സൃഷ്ടിക്കണമെന്നോ നിങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കാത്തിടത്തോളം കാലം നിങ്ങൾക്ക് അത് ആസ്വദിക്കാം, അല്ലെങ്കിൽ 'ഞാൻ ഈ സിനിമ കാണുന്നു' എന്ന ആശയം ഇല്ലെങ്കിൽ. ഏത് തരത്തിലുള്ള പ്രതീക്ഷയും ആ പ്രതീക്ഷകൾ നിറവേറ്റിയില്ലെങ്കിൽ, 'ഞാൻ ഈ സിനിമ കാണുന്നു' എന്ന ചിന്ത പോലും കഷ്ടപ്പാടുകൾ സൃഷ്ടിക്കും. ഉദാഹരണത്തിന്, ആരെങ്കിലും നിങ്ങളോട് ആ സിനിമയെക്കുറിച്ച് തെറ്റായ എന്തെങ്കിലും പറഞ്ഞാൽ, ആ വ്യക്തിയെ തിരുത്താനുള്ള ആഗ്രഹം നിങ്ങൾക്ക് ഉടനടി ഉണ്ടാകും, അത്തരം തിരുത്തലിനുള്ള നിങ്ങളുടെ അവകാശവാദം നിങ്ങൾ ആ സിനിമ കണ്ടു എന്നതാണ്. നിങ്ങൾ ആ സിനിമ കണ്ടു എന്ന വസ്തുതയെ ആരെങ്കിലും വെല്ലുവിളിക്കുകയും ചെയ്യാം. എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും, ഏതെങ്കിലും പ്രവൃത്തിയുമായോ അനുഭവവുമായോ സ്വയം ബന്ധപ്പെടുന്നത് കഷ്ടപ്പാടുകൾക്ക് കാരണമാകുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്.

ഏജൻസിയുടെയും കൈവശാവകാശത്തിൻ്റെയും വലയിലെ ഏറ്റവും വലിയ കെണി, തെറ്റുകൾ ചെയ്തുവെന്ന് അംഗീകരിക്കാൻ വിസമ്മതിക്കുന്ന അചഞ്ചലമായ അഹംഭാവമാണ്. ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഒരു പ്രവൃത്തിയുമായോ അനുഭവവുമായോ ശക്തമായ അറ്റാച്ച്മെൻ്റും തിരിച്ചറിയലും ഉണ്ടെങ്കിൽ, ആ വ്യക്തിക്ക് ഒരാൾ ചെയ്യുന്ന തെറ്റുകൾ അംഗീകരിക്കുന്നത് മിക്കവാറും അസാധ്യമാണ്. 'ഞാൻ', 'എൻ്റേത്' എന്നിവയുമായുള്ള ഒരാളുടെ അറ്റാച്ച്മെൻറ് അല്ലെങ്കിൽ ഐഡൻ്റിഫിക്കേഷൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പ്രവർത്തനമായതിനാൽ, തെറ്റ് എത്ര പ്രകടമായാലും വ്യക്തമായാലും ഒരു തെറ്റ് അംഗീകരിക്കുന്നത് അവൻ്റെ വ്യക്തിത്വത്തെ തന്നെ ആഴത്തിൽ വേദനിപ്പിക്കുകയോ മുറിവേൽപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് ഒരാളുടെ തെറ്റുകൾ അംഗീകരിക്കുന്നത് യഥാർത്ഥത്തിൽ വിനീതമായ അനുഭവം. ഉപസംഹാരമായി, എല്ലാ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെയും മൂലകാരണം അഹന്തയുമായുള്ള വ്യക്തിഗത തിരിച്ചറിയലാണ്. ശ്രീരാമകൃഷ്ണൻ പറഞ്ഞതുപോലെ, "ഞാൻ" മരിക്കുമ്പോൾ എല്ലാ ദുരിതങ്ങളും ഇല്ലാതാകുന്നു. സ്വാമി വിവേകാനന്ദനും ആത്മീയ ജീവിതത്തിൻ്റെ ലക്ഷ്യം ആത്മത്യാഗമായിരിക്കണം എന്ന് പലപ്പോഴും വാദിച്ചിരുന്നു. രാജ, കർമ്മ, ഭക്തി, ജ്ഞാന യോഗകളിൽ സ്വാമിജിയുടെ പഠിപ്പിക്കലുകളുടെ ഊന്നൽ സ്വയം ത്യജിക്കൽ, സ്വയം അപകീർത്തിപ്പെടുത്തൽ എന്നിവയാണ്. 'ഞാൻ', 'എൻ്റേത്', ഏജൻസിയും കൈവശവും, ചെയ്യുന്നയാൾ-കപ്പൽ, ആസ്വാദക-കപ്പൽ എന്നീ കാതലായ പ്രശ്‌നങ്ങൾ പരിഹരിക്കപ്പെടുമ്പോഴാണ് ഒരാളുടെ യഥാർത്ഥ സ്വഭാവം തിരിച്ചറിയുക അല്ലെങ്കിൽ കഷ്ടപ്പാടുകളുടെ പൂർണ്ണമായ വിരാമം എന്ന ആത്മീയ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കുന്നത്. ഒരു പശു ജനിച്ചയുടൻ തന്നെ 'ഞാൻ' എന്നതിൻ്റെ ഇന്ത്യൻ പദത്തോട് സാമ്യമുള്ള മൂസ്, അവളുടെ മറവിൽ അടിക്കുമ്പോൾ മാത്രം 'നീ' എന്ന ശബ്ദമായി മാറുന്നത് എങ്ങനെയെന്ന ഉദാഹരണത്തിലൂടെ സ്വയം ത്യജിക്കാനുള്ള ഈ യാത്രയെ ശ്രീരാമകൃഷ്ണൻ ഹൃദ്യമായി വിവരിക്കുന്നു. അവളുടെ മരണശേഷം ഒരു ഡ്രം. ഈ ജന്മത്തിൽ തന്നെ നമ്മുടെ നിത്യമായ പരമാനന്ദം നേടിയെടുക്കാൻ, നമ്മുടെ നിസ്സാരമായ അഹന്തകളെ അടിച്ചമർത്തിക്കൊണ്ട് നമുക്ക് ഈ യാത്ര നടത്താം.